ميم . الف

یک دانه رو...یک دانه زیر...یک دانه رو...یک دانه زیر
به تو فکر می کنم و برای کسی دیگر می شمارم یک دانه رو...یک دانه زیر
هیچ تجربه کرده ای روزهای بی حاصل؟هیچ تجربه کرده ای روزهای خالی؟تو کجایی تا من بیایم و هرگز از دست ندهم؟
سیب زمینی ها را که خلال می کنم یاد آن یکی دیگرت می افتم!هم اتاقی ام می آید و می رود.می رقصد.من می خندم به رویش.می گوید:تو هم هی لبخند بزن!باز می خندم و او دستش را می گذارد روی چال لپ هایم و من باز به تو فکر می کنم که اگر بودی لپ هایت چه خوب چال می افتادند
یک دانه رو...یک دانه زیر....برای سردی روزهایت است که می شمارم عزیز دلم...اما تو کجایی؟تو کجایی تا من بیایم و هرگز از دست ندهم؟

پ.ن:حال من خوب است....خطاب به تمام دوستانی که نگرانم شده بودند .فقط درگیرم .همین