ميم . الف

انگار همه چیز را برای بار دوم از دست داده بود/گفت: " این اعتراف تو فقط مرورِ مصیبتِ " اما فقط مرور نبود/تکرار دوباره بود/اعتراف!خودش این اسم را روی آن جمله ی یک خطی گذاشته بود / برای او که شبیه پتک بود / با ضربه ای سهمگین وویران کننده /اعتراف کافی نبود برای بلایی که داشت مدفونش می کرد / باید واژه ی بهتری انتخاب می کرد/ سعی کرد دوباره حرفش را به یاد بیاورد/سرش از صدای او پر شده بود / اما این بار فتح باغ نبود که می خواند / اعتراف بود که می کرد/واژه ها درهم و تکرار شونده/ آنقدر درهم که هرچه کرد آن جمله به یادش نیامد/ فقط به خاطر داشت که یک جمله بود / یک خط / پس چرا این همه طول کشیده بود؟/سال ها/یک لحظه انگار سال ها طول کشیده بود
بغض اش این بار اشک نشد / مصیبت دوباره تکرار شده بود / اما نمی خواست مثل بار قبل معلق بماند میان آسمان و زمین / این همه سال چشم بسته بود بر واقعیتی که از روز روشن تر بود / حالا انگار زمانش فرا رسیده بود / گویی از دیدن رویای شیرینی پریده باشد
قرار بود روز خوبی باشد / یک روز تعطیل خانوادگی / یادش می افتد که آنها هرگز هیچ نسبتی با هم نداشتند / قرار بود زن و شوهر باشند / بودند تا وقتی که او شک کرد و برای همیشه فقط یک سال دوام آورد
با امید به معجزه ی گذر زمان آمده بود تا رد پای بی رحمانه ی رفتنش را از خاطرش پاک کند / اما آن پتک ویرانگر پایین آمده بود و ضربه اش کاری بود / امید هایش بال در آورده بودند و دور می شدند
سکوت مال او نبود / اما از نمی دانم کی ساکت بود / عاجزانه تلاش کرد سکوت را پر دهد که یعنی همه چیز مرتب است / همه چیز عادی ست / و به او هیچ شوکی وارد نشده ست / می دانست دارد آن خود مهربانش را از گنجه بیرون می کشد تا طعم تلخ اعترافش را قورت دهد
خودش خواسته بود / همیشه خواسته بود حرفهایش را همانطور که می خواهد بزند / بی روبان و کاغذ دل خوش کُنَکِ کادو / تلاش چند ساله اش به باد رفته بود / چون دوباره داشت واژه ها را کادو پیچ می کرد / این بار هم از روی مهربانی
میخ داغ در قلبش فرو می رفت / به خودش که آمد رسیده بود جلوی در تاکسی سرویس / ماشین به راه افتاد / به عادت همیشه برگشت و از شیشه ی عقب ماشین دست تکان دادن مردی را دید که سال ها پیش دوستش داشته بود و هی دورتر و دورتر می شد