ميم . الف

شب سگ است/شبش سگ دارد که اینجاست/خودت را که تصور کنی تا تهش هم که باشد می روی/انگار هربار با تصور هر چیزی تا تهش می روی و تو یاد گرفته ای که ته هر چیزی می تواند خوب باشد/در تو انگار چیزی هست که هرباز از جا می پری و تو نمی فهمی چه چیز تو را از جا می پراند/تو به یاد میآوری و در تمام مدتی که خاطره می آفرینی سعی می کنی احمقانه لبخند بزنی/لبخندت را پت و پهن تر که می کنی حتی به حماقتت با صدای بلند می خندی/تمام مدت را به این فکر کردی مگر قرار نبود تابستان خوبی باشد؟/ برخیز...از این شعاع منزوی چشمانم برخیز/آه دل من...چقدر برای خودت تنگ شده ای/با این همه خودکار خالی نمی شوم/با این همه دیوار ایست نمی کنم/پنجه هام روی خط لب هاش رژه می روند/روی چهار ستون اندام سبزه ی روحش/شاید باید دکتر بروم/آه دل من....نمی دانم گیسوانش را چه رنگی حس کنم/شرابی لب هایم گاهی روی گیسوانش تاب می خورد/تو حالیت می شود کجا هستیم؟؟؟؟