ميم . الف

ویران می آیم*

جمله ها توی سرم تاب می خورند و تاب می خورند.گاهی سعی می کنم سُرِشان بدهم به سمت پایین.از توی دهانم که درشان بیاورم سبک خواهم شد.اما فایده ای ندارد.هرجمله با خودم در تناقض است.رسیده ام به پوچی . دیده اید بعد از همخوابگی چه حسی دست می دهد به آدم؟ رسیده ام به همان حس اما نه به دلیل همخوابگی.رسیده ام به پوچی بعد از همخوابگی . ذهنم درست مثل یک صافی همه چیز را اَلَک می کند و می گذراند.سُر هم که بخورد به پایین دردی را دوا نمی کند

از آشپزخانه ی خانه مان بوی چای می آید و از اتاق من بوی الکل و مرگ .صدای زمزمه آواز مادر می آید.راه می رود و می خواند .بوی مانده سیگار بهمن توی اتاق بالا و پایین می شود.من مات و گیج به تصویر خودم توی آینه خیره می شوم.مرگی در میان نیست.باید به زندگی ادامه دهم

بعضی وقت ها خواب می بینم که مُرده ای و جنازه ات روی دست های من است و ما توی ابرها پرواز می کنیم.بعضی وقت ها فکر می کنم موش ها تمام سر انگشتانم را جویده اند

چه کسی می خواهد زندگی خوب و ساده و سالمی داشته باشد؟؟ما همه چیزمان زندگی ساده است.همین نظم ساده جهان زندگی ساده است.همین خوردن غذا.نوشیدن آب و دوغ و نوشابه.همین آروغ زدن.همین خریدن وسایل زندگی.همین پرداختن قسط تلویزیون و ماشین.همین نقد خریدن مبل و ماشین لباس شویی.همین کشیدن سیگار.همین گوزیدن ساده با صدای بلند.همین خوابیدن.همین تختخواب دو نفره یا یک نفره.....همین خوابیدن ساده و آرام و بی تحرک کنار همسر...همین چشم های بسته الکی و زورکی...همین بی حرف بودن...بی حرف ماندن...همین تکرار...همین تختخواب ...همین تکرار... این یعنی زندگی ساده



* ویران می آیی عنوان کتاب از حسین سناپور که با دستکاری من شد : ویران می آیم