ميم . الف

پیش نوشت: این متن کاملن به هم ریختگی داره...خوندن متن توصیه نمیشه...یه جورایی یه حس مالیخولیایی توش هست. از لحاظ نثر...شیوه های نوشتاری و زمان کاملن مشکل داره.راوی کاملن مشکل داره

صدا که آمد فکر کردم باران ببارد شاید..یک چیزی محکم خورد به شیشه نشکست اما...غصه ام شده ...خیلی...یک حرفهایی هست که هیچ جا نمی شود زد. حتی توی وبلاگت هم نمی توانی بنویسی شان..جایی که فکر می کنی فقط متعلق به توست و کلی حق برای خودت داری!یک حرف هایی هست که یک جاهایی می خوانی شان..بعد به خودت می گویی چرا نمی توانی هیچ بگویی و پشت هم هی کلمه ردیف می کنی در حالیکه نمی دانی کلمه کم آورده ای! یک حرفهایی هم هست که می زنی شان اما نمی خواستی بزنی! همه ی زندگیِ من اجبار نبوده تا به الان!اما وقتی به یک جایی می رسی که مجبوری انتخاب کنی.یک چیزی را انتخاب می کنی که به نفعت باشد من اما این کار را نکردم.انتخاب کردم تا من نباشم.مهم نیست چه اتفاقی برای من بیافتد مهم این است که او شاد باشد.شاد نباشد هم می دانی که هست یک جاهایی آن گوشه کنارها!دلت را خوش می کنی به از دور نگاه کردن!از دور نگاه کردن هم لذتی دارد برایت!یک وقتهایی به یک جایی می رسی که به خاطر یک کسی که دوستش داری و می خواهی برای او همه چیز باشد(اینجور انگار بهشت را داری) خود را می کشی کنار!همه چیز سخت می شود!حتی سخت تر اینکه مجبوری به همه کست دروغ بگویی و هی اخم کنی برای خودت و بخندی برای همه که یعنی من خوبم!بعد می ترسی!هی می ترسی!از تنهایی می ترسی حتی!برای خودت می خوانی : هییییییییییچ! بعد سعی می کنی به روی خودت نیاوری!دلت که می گیرد بلند می شوی یک نخ از همان سیگارها را روشن می کنی.کنار پنجره می ایستی .زل می زنی به پرده ی خانه ی روبرو که هی باد میبردش و می آوردش!تف می کنی کف دستت ! دل تنگی ات با این سیگار بیشتر هم می شود انگار!بعد می گویی: یک زمانی فکر می کردم اگر یک بچه داشته باشم و طوریش بشود می میرم!بچه داشتی و طوریش شد و تو نمردی!پس نمی میری هنوز!می مانی و نگاه می کنی!باز هم روزهایی می آید که می خندی!شک نداری که می خندی!و حرصت می گیرد از همین نابسمانی ها!نمی دانی فکر کجا را بکنی!می دانی هزار فکر و خیال ناجور در سرت پیچ و تاب می خورد!پیچ و تاب می خورد تا برسد به معده و حالت را بدجور بگیرد
من می ترسم!از تنهایی در آینده ام می ترسم!و اگر به او فکر نکنم تنها می شوم
من از قانع شدن به کم می ترسم !همه را کم تر از او می بینم و از قانع شدن به کم می ترسم
باید یادم بماند روی عوامل متغیر و وابسته نمی شود حساب کرد!روی آدمهایی که اختیار هیچ چیزشان دست خودشان نیست!و همه چیز هست انگار...چون باید باشد.می دانی یک اشتباه همه ی زندگی ات را تحت تاثیر قرار می دهد.به این اشتباه ایمان داری ولی نمی فهمی که چرا نمی توانی زندگی کنی.فقط زندگی کنی!یعنی خواسته ی تو برای یک زندگی انقدر زیاد است؟

پ.ن:داره بارون میاد.خوبیِ این بالا اینه که همیشه بارون میاد!ممکنه خیلیا بارون نداشته باشن اما تو داری!چقدر خوبه که تو انقدر خوبی!چقدر خوبه که هنوز بچه ای!هنوز همون قدر با احساسی!چقدر خوبه که انقدر ساده ای!انقدر عاشقی!چقدر خوبه که مثل خوابم شدی!یه عالم بهت افتخار می کنم!همیشه اون قسمتی از تو که مالِ منه را نگه میدارم!!!!در تو هزار بار تُف کرده ام تا بمیرم